Znam to uczucie kiedy zachodzisz do KFC prosisz o skrzydełka w panierce, a dają Ci bez panierki. I weź tu się opanuj człowieku. Kiedyś przyjechał mój kumpel z Ameryki. Potrafił zrobić awanturę o byle zwykłego pomidora który był za mało posolony. Musieliśmy go z ojczymem uspokajać aby się opanował. Wpadał w taką furię, że rzucał się kiełbasą w kuchni.

Pamiętam jak kiedyś we wczesnej młodości "pożyczyłem" ze sklepu CzupaCzupsa. Wybiegłem ze sklepu niby nic. Usiadłem na ławce za sklepem i zacząłem spożywać. Okazało się, że nagrywa mnie kamera sprytnie schowana za drzewami. Jak na tamte czasy ten sklep był dość nowoczesny i posiadał już kamery. Ja przestraszony schowałem nieskończonego lizaka do kieszeni i uciekłem. Do dzisiaj zapomniałem o tamtym zdarzeniu. Domyślam się, że kamera była wyłączona. Oby : (

Stary Marcin. ach... Pamiętam czasy jak z nim kiedyś wywijałem na parkiecie. Myślicie, że z skąd ma takie nazwisko? Pamiętam jak startowaliśmy razem w konkursie tańca w 84. Jakoż, że Marcin nie miał pary zgłosiłem się na ochotnika. Byłem zagorzałym tancerzem i w młodości brałem lekcje od rosyjskiej tancerki Le PAris. Podczas naszego tańca Marcin popełnił fatalny błąd w ustawieniu końcowym. Wynikiem czego złamał kolano w czterech miejscach. Na tym jego taneczna kariera się skończyła. Po kilku miesięcznej kuracji Marcin wrócił do zdrowia ale do tej pory kuśtyka co można zaobserwować. Zaczął potem hodować chomiki ale mu się znudziło i wybrał karierę chomika. Nigdy więcej od tamtego tańca się nie widzieliśmy. Chciałbym jeszcze pogadać z Marcinem twarzą w twarz.

Piękna przemowa. Przekonałby mnie jeszcze bardziej jakby w ręku trzymał Mocnego Fula. Piwsko w ręku mężczyzny wzbudza respekt i zaufanie. Moim zdaniem taki prezydent byłby doskonały. Sam kiedyś byłem prezydentem Saksofonii. Gdy latałem z Zenkiem skonstruowanym prze zemnie Jetpackokopterem rozbiliśmy się na jeszcze przez nikogo nie odkrytej wyspie Saksofonii. Zostaliśmy uznani za bogów. Zenka chcieli wrzucić do wulkanu jako jednego z bogów aby odpędzić złe moce. Ale przekonaliśmy ich aby tego nie robili bo to przyniesie jeszcze większe nieszczęście. Przez kilka miesięcy pobytu na Saksofonii Zenek starał się naprawić jetpackokopter. Ja w tym czasie wprowadziłem podatki, vat, ubezpieczenia, założyłem radio maryja i zostałem prezydentem. Długo się tym nie nacieszyłem bo Zenek już naprawił nasz sprzęt i musieliśmy wracać do domu. Byłem za tym aby zostać tam przez dłuższy czas ale Zenek przypomniał sobie, że nie wyją sernika z pieca. Pożegnaliśmy się z Saksofonijczykami i polecieliśmy do domu. Byłbym głupi gdybym nie zapisywał współrzędnych położenia Saksofonii. Do tej pory jakoś nie mieliśmy czasu z Zenkiem wrócić do tego jakże pięknego kraju.

Pamiętam jak grałem kiedyś w czterej pancernych i kocie. Było to wcześniej nagrywane od czterej pancernych i psa lecz widzowie uznali to za mało realne aby kot biegał na wojnie i ratował ludzi.Więc serialu nie wyemitowano. Otóż powiem wam, że kiedyś zdarzyła się taka sytuacja w młodości scenarzysty, że kot go uratował. Było to tak. Pan scenarzysta który scenarzystą jeszcze nie był biegł na wojnie z miską mleka wygojonego z krasuli którą schwytali Niemcy i przetrzymywali na swoim pastwisku germańskim. Pan scenarzysta który scenarzystą jeszcze nie był zakradł się nocą na pastwisko kiedy szwaby opijali się trunkami i zabawiali z "kobietami" w chałupie, przeskoczył nad drutami kolczastymi podłączonymi pod pastuch i zakradł się pod krowę. Kucną i zaczą ciągać dojną krasulę. Wydoił pół miski mleka kiedy spostrzegł wychodzącego z chałupy obrzydliwego, brzydkiego niemca. Niemiec podszedł do krasuli od strony przeciwnej niż pan scenarzysta stał na kuckach. Dodam jeszcze, że był wczesny ranek i było jeszcze ciemno więc nie było widać pana scenarzysty który scenarzystą jeszcze nie był. Niemiec pogłaskał krasulę i zaczął z powrotem cofać się do chałupy. Nasz pan poczuł ulgę i mógł się rozluźnić. Usłyszał nagle odgłos dobiegający z chałupy: "Jola wracaj no, że da chaty. Sznela". Jak się okazało nasz brzydki niemiec był "kobietą". Gdy pan scenarzysta wydoił już całą miskę począł wracać do swoich aby zanieść mleko do picia. Pytacie się pewnie czy pan scenarzysta i jego towarzysze nie mogli się napić zwykłej wody zamiast wysyłać go po mleko? Otóż nie. Szwaby chcieli pozbawić ich wody i udało im się. Kolonia na której mieszkali posiadała jedną studnię głębinową. Niemcy wybrali wszystkie przeterminowane produkty spożywcze ze swoich spichlerzy takie jak jajka, majonezy, musztardy, stare chleby i kiełbasy, kaczupy pudliszki i wszystkie wrzucili do studni po czym woda kompletnie nie nadawała się do picia. Ale wróćmy do pana scenarzysty który scenarzystą jeszcze nie był. Otóż począł on biec z miską mleka do swojej koloni. Zaczął przemierzać lasy i pola. W końcu na jednym z pól niemcy zaczęli zrzucać bomby o takich właściwościach, że ich odłamki rozpryskują się w promieniu pół kilometra zabijając każde napotkane stworzenie na swojej drodze. Pan scenarzysta nie był świadomy pierwszej zrzuconej bomby na pole która z pewnością by go zabiła. W momencie gdy bomba uderzyła o ziemię a odłamki już zaczęły lecieć w stronę pana scenarzysty który scenarzystą jeszcze nie był ten się potkną. Potkną się o kota który akurat przebiegał mu pod nogami zwabiony świeżo wydojonym mlekiem. Pan scenarzysta upadł na ziemię i odłamki bomby przeleciały mu tuż nad głową. Jeszcze dziwniejsze było to, że nie rozlał ani kropli mleka które niósł dla swoich towarzyszy. Był tak wdzięczny dla kota, że dał mu wypić nieznaczną część mleka po czym pobiegł do swoich. Wszyscy podzielili się równo mlekiem i grzecznie wypili. Pan scenarzysta który już scenarzystą został wiele lat po tym zdarzeniu stworzył scenariusz w którym umieścił właśnie tego kota w rolach głównych. Chciał mu okazać swoją wdzięczność ze uratowanie mu życia. Jednak widzowie nie wierzyli w jego historię i go wyśmiali. Ja jeden wierzyłem gdyż raz poszedłem do wróżki która jest wszystko wiedząca i mi potwierdziła tą historię. Ale wróćmy do tematu. Otóż grałem w czterej pancerni i kocie. Mieliśmy wiele scen do odegrania. Jedną z nich była właśnie scena w której musiałem doić krowę i uciekać od bomby potykając się o kota. Niestety dwa koty nie przeżyły w tej scenie przez mój mamuci bieg który zasługiwał na oskara. Trzeci kot który jakimś cudem przeżył nie chciał współpracować w piciu mleka które miało być kluczowym momentem w całym serialu. Zrezygnowaliśmy z tej sceny. Publika nas wyśmiała, a pan scenarzysta skończył z pianem scenariusza i zajmowaniem się branżą filmową. Czterej pancerni i kot okazało się wielką kaszaną. Jak później słyszałem z wiarygodnych źródeł od Zenka pan scenarzysta założył schronisko dla zwierząt w którym trzyma bardzo wiele kotów. Ja także byłem nieco rozczarowany gdyż liczyłem na karierę w Hooliłudzie. Może kiedyś.

Tak mi się zebrało na wspomnienia. Pamiętam jak kiedyś zajmowałem się hodowlą szczurów. W brew pozorom szczury nie smakują tak źle. Hodowla ta przynosiła mi zyski między innymi dlatego, że szczury żywiły się własnymi odchodami i nie trzeba było ich karmić. Można to określić jako swego rodzaju Perpetum Mobile. Gdy dany szczur stawał się już pulchny i było co wypatroszyć, wołałem swojego sąsiada masarza który "zajmował się" szkodnikiem. Po każdym obebranym i wypatroszonym szczurku stawiałem sąsiadowi wino marki Wino i tak spędzaliśmy wieczory. Mięso uzyskane ze szczura mieliłem i sprzedawałem za pół ceny "po promocji" pod biedronką na kotlety. Pewnie zastanawiacie się kto o zdrowych zmysłach kupowałby tajemnicze mięso od jakiegoś nieznajomego. Otóż nie wiecie co znaczy magia promocji. Towar schodził jak świeże bułeczki z masłem. Tak sobie obliczyłem, że sprzedając same mięsko moje zyski nie będą kolosalne, a więc wpadłem na pomysł aby targować także szczurze skóry. Niektóre szczury były naprawdę duże. Skórę z takiego szczura można było przerobić na beret. Tak właśnie robiłem. Wmawiałem wszystkim, że to berety ze skóry krokodyla, nierozrywalne, niezatapialne, nierozbijane. Były także dużo lepsze od zwykłych beretów w rzucaniu. Sam kiedyś uprawiałem dyscyplinę w rzucie beretem i wiem co nie co o tym sporcie. Tak więc na skup moich beretów także nie narzekałem. Zdarzała się starsza pani która marudziła o tym czy to z lateksu, czy ze skaju, czy wodoodporne? ale i tak zawsze udawało mi się sprzedać używając moich dyplomatycznych zdolności. Każdemu kto chciałby zarobić trochę grosza polecam. Dziękuję.

Pamiętam jak kiedyś zrobiliśmy potańcówkę na lodzie. Rozstawiliśmy sprzęt zaciągnęliśmy kable i przedłużacze. Warstwa powierzchniowa lodu wynosiła 3cm grubości więc wszystko miało być w porządku. Zaczęliśmy tańcować. Walec, potem poloneza, przytulańce. Zjawił się jednak znany w całej wiosce tłusty Edek który słyną ze swojego brikdanca (taniec na głowie jak ktoś nie wie). To była jego pierwsza impreza na lodzie. On jak i my wszyscy nie spodziewaliśmy się tego co się wydarzy. Gdy wkroczył na parkiet wszyscy oniemieli. Jak wiadomo lód jest śliski i nie dość, że Edek miał opanowanego brikdanca do perfekcji to dzięki śliskiej nawierzchni w postaci lodu która powodowała znikoma tarce Edek mógł zrobić taką śrubę, że hej. Gdy skończył wszyscy bili brawo. Nieszczęściem było to jak jego rodzina zaczęła biec w jego stronę aby mu pogratulować. Ale impreza ogółem była ciekawa.

Mają szczęście, że drogówka ich nie capnęła. Wątpię, że takie młode chomiki już posiadają prawo jazdy. I jeszcze można było zaobserwować jazdę na wstecznym co mogło spowodować wypadek drogowy gdyż inne chomiki poruszały się w kierunku: do przodu.

Ja tu widzę jedynie świetlaną przyszłość inżynierów. W wielka gracją i zaangażowaniem starają się zbudować swój domek. Nie podają się przeciwnościom losu.

Można to zaobserwować jak alkohol działa na ludzki organizm. Miałem kiedyś to samo. Dobrze tego nie pamiętam ale z przebłysków co mi teraz chodzą po głowie mogę wywnioskować iż kiedyś po pijaku z Zenkiem przeskoczyłem chiński mur. On też to pamięta.

Mój wujek Gienek opatentował kiedyś podobne urządzenie do obierania. Jednak nie sprzedawało się to zgodnie z jego oczekiwaniami. Pytacie dla czego? Otóż pewnego razu podczas obierania kartofla przez jednego z kupców mojego wujka wydarzył się wypadek. Pan nie przeczytał instrukcji napisanej przez mojego kochanego wuja i dołączonej do opakowania. Nabił kartofla na wyznaczone do tego miejsce i niestety ustawił na zbyt wysokie wirowania przeznaczone wyłącznie do buraków. Kartofel doznał zbyt wysokiej siły odśrodkowej po czym spadł z urządzenia i wypadł przez okno w kuchni na akurat przejeżdżający samochód ciężarowy marki MAN. Kierowca był bardzo zdenerwowany szkodami wyrządzonymi odnośnie jego samochodu. Otóż do połowy obrany kartofel spowodował wgłębienie w górnej części przyczepy kierowcy tym samym uszkadzając odtwarzacz MKV przymocowany w tym miejscu. Kierowca załamał się psychicznie ponieważ ten odtwarzacz dostał od swojej ukochanej teściowej. Ale nie oddalajmy się od tematu. A więc... kierowca był oburzony tym co się stało. Poszedł do sprawcy(klienta mojego wujka) i zagroził, że zadzwoni na policje chyba, że wynagrodzi mu jego straty. Ten zaoferował mu urządzenie mojego wujka jakoż nie zamierzał więcej z niego korzystać. Jak się okazało pan kierowca tira był zagorzałym smakoszem kartofli. Brał nawet udział w wielu konkursach i turniejach polegających na jedzeniu surowej kartofli na czas ale to już inna historia. A więc pan kierowca bez chwili zastanowienia zgodził się na to urządzenie. Zabrał je do domu. On także nie przeczytał instrukcji i zostawił urządzenie na całą noc podłączone do kontaktu co było grubym czerwonym drukiem surowo zabronione w instrukcji wujka. Spowodowało to pożar w którym na szczęście nikt nie ucierpiał z wyjątkiem portfela pana kierowcy tira. Tak więc pierwszy kupca urządzenia zniechęcił całą wioskę do kupowania urządzenia mojego wujka. Wujek zrezygnował z produkcji i zajął się tworzeniem nowego urządzenia do tarkowania marchewki, wielu spekulowało, że nowe urządzenie wujka przypomina kantówkę lub ostrzałkę ale to nie prawda. Tak więc ten sprzęt przedstawiony na filmiku to mało praktyczne urządzenie. Kolejnym powodem może być to, że ciągnie 14kw/s co przy jednym kartoflu(średni czas obierania 10sec) wynosi 140kw. A na porządne babcine pyzy trzeba by było poświęcić trochę środków na prąd. Dziękuję.