Fajne. Zrobie tak samo

Mi to szkoda tego pana co się schował w samochodzie i wystawił rękę przez tłumik. -.-

Ładne przebrania. Przyznam się, że rozśmieszyły mnie te cztery osoby przebrane za pingwiny. Nie wiem tylko po co te "x" na czole. Ładnie i spójnie zaśpiewali, mają ładne głosy.

To bardzo skuteczna technika potwierdzam. Dość trudna do opanowania lecz po kilku latach treningu można uzyskać już widoczne rezultaty. Pytacie co w niej takiego szczególnego? Otóż gdy zastosujemy naszą technikę na ofierze ta się zawiesza kilkusekundowo nie wiedząc czy najpierw podciągnąć spodnie czy oddać dla pana co technikę zastosował. Po tych namysłach najczęściej ofiara odchodzi zmieszana ze spuszczonymi spodniami. Tutaj akurat spotkaliśmy się z panem który miał na tyle inwencji, że potrafił podciągnąć spodnie i odejść z honorem. Są też tacy którzy zaczynają się wpierw bić i nie muszę chyba mówić jak to komicznie wygląda. Dziękuję

Zaginął mi kotek. Nazywa się Frendzel i jest biało czarny. Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie niech napisze. W niedalekiej przyszłości mam zamiar jeszcze wrzucić filmik o moim kotku. Problemem jest to, że nie posiadam żadnego zdjęcia ale opiszę go szczegółowo. Kot był ostatnio widziany o 0:07 pod blokiem w Białymstoku. Proszę o kontakt.

Do końca nie obejrzałem! Oburzyło mnie to co usłyszałem na początku. Kto to widział przechylać talerz? Od małego matka mnie uczyła aby talerza nie przechylać choćby nie wiem co. To jest kompletny brak kultury przy stole. Jeśli komuś tak bardzo posmakowała zupa to ma smyrać łyżką po płaskim talerzu aby wszystko wybrać. Broń borze nie przechylać. Szok po prostu

Ten filmik przypomniał mi moje dzieciństwo na wsi... ach to były czasy kiedy babcia opowiadała mi wierszyki podczas dojenia maciory. Jeden nawet pamiętam:

Wąską ścieżką przez ogródek
za....... krasnoludek
Dokąd idziesz mój malutki
Na melinę szukać wódki

Koń go skopał byk go zj......
Nikt biedaka nie pogrzebał
Wiatr mu nawiał liści kupę
spij biedaku ch..... ci w d......

Aż się łezka w oku kręci...

Dziwnym zbiegiem okoliczności byłem przy tej sytuacji. Tuż było tak... Pan strażnik miejski jechał ze swoim kolegą współpracownikiem na kawę i pączki w polewie czekoladowej. Mieli już zaparkować zgodnie z przepisami kiedy kolega poczuł mocne kłucie w brzuchu i puścił olbrzymiego bąka. Oboje z panów wybiegli z samochodu zostawiając go w tym właśnie miejscu co widać na filmiku. Kolega pobiegł do pobliskiej łazienki. Drugi został na miejscu czekając aż samochód się wywietrzy. W tym właśnie momencie zjawia się pan z kamerą. Pan strażnik nie miał serca przed kamerą opowiadać co się zdarzyło jego koledze, więc chwycił długopis i zaczął rysować w swoim zeszycie mówiąc, że jest zajęty. A więc... nie oceniajcie ludzi po pozorach. Dziękuję

Znam to uczucie kiedy zachodzisz do KFC prosisz o skrzydełka w panierce, a dają Ci bez panierki. I weź tu się opanuj człowieku. Kiedyś przyjechał mój kumpel z Ameryki. Potrafił zrobić awanturę o byle zwykłego pomidora który był za mało posolony. Musieliśmy go z ojczymem uspokajać aby się opanował. Wpadał w taką furię, że rzucał się kiełbasą w kuchni.

Pamiętam jak kiedyś zrobiliśmy potańcówkę na lodzie. Rozstawiliśmy sprzęt zaciągnęliśmy kable i przedłużacze. Warstwa powierzchniowa lodu wynosiła 3cm grubości więc wszystko miało być w porządku. Zaczęliśmy tańcować. Walec, potem poloneza, przytulańce. Zjawił się jednak znany w całej wiosce tłusty Edek który słyną ze swojego brikdanca (taniec na głowie jak ktoś nie wie). To była jego pierwsza impreza na lodzie. On jak i my wszyscy nie spodziewaliśmy się tego co się wydarzy. Gdy wkroczył na parkiet wszyscy oniemieli. Jak wiadomo lód jest śliski i nie dość, że Edek miał opanowanego brikdanca do perfekcji to dzięki śliskiej nawierzchni w postaci lodu która powodowała znikoma tarce Edek mógł zrobić taką śrubę, że hej. Gdy skończył wszyscy bili brawo. Nieszczęściem było to jak jego rodzina zaczęła biec w jego stronę aby mu pogratulować. Ale impreza ogółem była ciekawa.

Pamiętam jak kiedyś we wczesnej młodości "pożyczyłem" ze sklepu CzupaCzupsa. Wybiegłem ze sklepu niby nic. Usiadłem na ławce za sklepem i zacząłem spożywać. Okazało się, że nagrywa mnie kamera sprytnie schowana za drzewami. Jak na tamte czasy ten sklep był dość nowoczesny i posiadał już kamery. Ja przestraszony schowałem nieskończonego lizaka do kieszeni i uciekłem. Do dzisiaj zapomniałem o tamtym zdarzeniu. Domyślam się, że kamera była wyłączona. Oby : (

Stary Marcin. ach... Pamiętam czasy jak z nim kiedyś wywijałem na parkiecie. Myślicie, że z skąd ma takie nazwisko? Pamiętam jak startowaliśmy razem w konkursie tańca w 84. Jakoż, że Marcin nie miał pary zgłosiłem się na ochotnika. Byłem zagorzałym tancerzem i w młodości brałem lekcje od rosyjskiej tancerki Le PAris. Podczas naszego tańca Marcin popełnił fatalny błąd w ustawieniu końcowym. Wynikiem czego złamał kolano w czterech miejscach. Na tym jego taneczna kariera się skończyła. Po kilku miesięcznej kuracji Marcin wrócił do zdrowia ale do tej pory kuśtyka co można zaobserwować. Zaczął potem hodować chomiki ale mu się znudziło i wybrał karierę chomika. Nigdy więcej od tamtego tańca się nie widzieliśmy. Chciałbym jeszcze pogadać z Marcinem twarzą w twarz.

Piękna przemowa. Przekonałby mnie jeszcze bardziej jakby w ręku trzymał Mocnego Fula. Piwsko w ręku mężczyzny wzbudza respekt i zaufanie. Moim zdaniem taki prezydent byłby doskonały. Sam kiedyś byłem prezydentem Saksofonii. Gdy latałem z Zenkiem skonstruowanym prze zemnie Jetpackokopterem rozbiliśmy się na jeszcze przez nikogo nie odkrytej wyspie Saksofonii. Zostaliśmy uznani za bogów. Zenka chcieli wrzucić do wulkanu jako jednego z bogów aby odpędzić złe moce. Ale przekonaliśmy ich aby tego nie robili bo to przyniesie jeszcze większe nieszczęście. Przez kilka miesięcy pobytu na Saksofonii Zenek starał się naprawić jetpackokopter. Ja w tym czasie wprowadziłem podatki, vat, ubezpieczenia, założyłem radio maryja i zostałem prezydentem. Długo się tym nie nacieszyłem bo Zenek już naprawił nasz sprzęt i musieliśmy wracać do domu. Byłem za tym aby zostać tam przez dłuższy czas ale Zenek przypomniał sobie, że nie wyją sernika z pieca. Pożegnaliśmy się z Saksofonijczykami i polecieliśmy do domu. Byłbym głupi gdybym nie zapisywał współrzędnych położenia Saksofonii. Do tej pory jakoś nie mieliśmy czasu z Zenkiem wrócić do tego jakże pięknego kraju.

Pamiętam jak grałem kiedyś w czterej pancernych i kocie. Było to wcześniej nagrywane od czterej pancernych i psa lecz widzowie uznali to za mało realne aby kot biegał na wojnie i ratował ludzi.Więc serialu nie wyemitowano. Otóż powiem wam, że kiedyś zdarzyła się taka sytuacja w młodości scenarzysty, że kot go uratował. Było to tak. Pan scenarzysta który scenarzystą jeszcze nie był biegł na wojnie z miską mleka wygojonego z krasuli którą schwytali Niemcy i przetrzymywali na swoim pastwisku germańskim. Pan scenarzysta który scenarzystą jeszcze nie był zakradł się nocą na pastwisko kiedy szwaby opijali się trunkami i zabawiali z "kobietami" w chałupie, przeskoczył nad drutami kolczastymi podłączonymi pod pastuch i zakradł się pod krowę. Kucną i zaczą ciągać dojną krasulę. Wydoił pół miski mleka kiedy spostrzegł wychodzącego z chałupy obrzydliwego, brzydkiego niemca. Niemiec podszedł do krasuli od strony przeciwnej niż pan scenarzysta stał na kuckach. Dodam jeszcze, że był wczesny ranek i było jeszcze ciemno więc nie było widać pana scenarzysty który scenarzystą jeszcze nie był. Niemiec pogłaskał krasulę i zaczął z powrotem cofać się do chałupy. Nasz pan poczuł ulgę i mógł się rozluźnić. Usłyszał nagle odgłos dobiegający z chałupy: "Jola wracaj no, że da chaty. Sznela". Jak się okazało nasz brzydki niemiec był "kobietą". Gdy pan scenarzysta wydoił już całą miskę począł wracać do swoich aby zanieść mleko do picia. Pytacie się pewnie czy pan scenarzysta i jego towarzysze nie mogli się napić zwykłej wody zamiast wysyłać go po mleko? Otóż nie. Szwaby chcieli pozbawić ich wody i udało im się. Kolonia na której mieszkali posiadała jedną studnię głębinową. Niemcy wybrali wszystkie przeterminowane produkty spożywcze ze swoich spichlerzy takie jak jajka, majonezy, musztardy, stare chleby i kiełbasy, kaczupy pudliszki i wszystkie wrzucili do studni po czym woda kompletnie nie nadawała się do picia. Ale wróćmy do pana scenarzysty który scenarzystą jeszcze nie był. Otóż począł on biec z miską mleka do swojej koloni. Zaczął przemierzać lasy i pola. W końcu na jednym z pól niemcy zaczęli zrzucać bomby o takich właściwościach, że ich odłamki rozpryskują się w promieniu pół kilometra zabijając każde napotkane stworzenie na swojej drodze. Pan scenarzysta nie był świadomy pierwszej zrzuconej bomby na pole która z pewnością by go zabiła. W momencie gdy bomba uderzyła o ziemię a odłamki już zaczęły lecieć w stronę pana scenarzysty który scenarzystą jeszcze nie był ten się potkną. Potkną się o kota który akurat przebiegał mu pod nogami zwabiony świeżo wydojonym mlekiem. Pan scenarzysta upadł na ziemię i odłamki bomby przeleciały mu tuż nad głową. Jeszcze dziwniejsze było to, że nie rozlał ani kropli mleka które niósł dla swoich towarzyszy. Był tak wdzięczny dla kota, że dał mu wypić nieznaczną część mleka po czym pobiegł do swoich. Wszyscy podzielili się równo mlekiem i grzecznie wypili. Pan scenarzysta który już scenarzystą został wiele lat po tym zdarzeniu stworzył scenariusz w którym umieścił właśnie tego kota w rolach głównych. Chciał mu okazać swoją wdzięczność ze uratowanie mu życia. Jednak widzowie nie wierzyli w jego historię i go wyśmiali. Ja jeden wierzyłem gdyż raz poszedłem do wróżki która jest wszystko wiedząca i mi potwierdziła tą historię. Ale wróćmy do tematu. Otóż grałem w czterej pancerni i kocie. Mieliśmy wiele scen do odegrania. Jedną z nich była właśnie scena w której musiałem doić krowę i uciekać od bomby potykając się o kota. Niestety dwa koty nie przeżyły w tej scenie przez mój mamuci bieg który zasługiwał na oskara. Trzeci kot który jakimś cudem przeżył nie chciał współpracować w piciu mleka które miało być kluczowym momentem w całym serialu. Zrezygnowaliśmy z tej sceny. Publika nas wyśmiała, a pan scenarzysta skończył z pianem scenariusza i zajmowaniem się branżą filmową. Czterej pancerni i kot okazało się wielką kaszaną. Jak później słyszałem z wiarygodnych źródeł od Zenka pan scenarzysta założył schronisko dla zwierząt w którym trzyma bardzo wiele kotów. Ja także byłem nieco rozczarowany gdyż liczyłem na karierę w Hooliłudzie. Może kiedyś.

Tak mi się zebrało na wspomnienia. Pamiętam jak kiedyś zajmowałem się hodowlą szczurów. W brew pozorom szczury nie smakują tak źle. Hodowla ta przynosiła mi zyski między innymi dlatego, że szczury żywiły się własnymi odchodami i nie trzeba było ich karmić. Można to określić jako swego rodzaju Perpetum Mobile. Gdy dany szczur stawał się już pulchny i było co wypatroszyć, wołałem swojego sąsiada masarza który "zajmował się" szkodnikiem. Po każdym obebranym i wypatroszonym szczurku stawiałem sąsiadowi wino marki Wino i tak spędzaliśmy wieczory. Mięso uzyskane ze szczura mieliłem i sprzedawałem za pół ceny "po promocji" pod biedronką na kotlety. Pewnie zastanawiacie się kto o zdrowych zmysłach kupowałby tajemnicze mięso od jakiegoś nieznajomego. Otóż nie wiecie co znaczy magia promocji. Towar schodził jak świeże bułeczki z masłem. Tak sobie obliczyłem, że sprzedając same mięsko moje zyski nie będą kolosalne, a więc wpadłem na pomysł aby targować także szczurze skóry. Niektóre szczury były naprawdę duże. Skórę z takiego szczura można było przerobić na beret. Tak właśnie robiłem. Wmawiałem wszystkim, że to berety ze skóry krokodyla, nierozrywalne, niezatapialne, nierozbijane. Były także dużo lepsze od zwykłych beretów w rzucaniu. Sam kiedyś uprawiałem dyscyplinę w rzucie beretem i wiem co nie co o tym sporcie. Tak więc na skup moich beretów także nie narzekałem. Zdarzała się starsza pani która marudziła o tym czy to z lateksu, czy ze skaju, czy wodoodporne? ale i tak zawsze udawało mi się sprzedać używając moich dyplomatycznych zdolności. Każdemu kto chciałby zarobić trochę grosza polecam. Dziękuję.