Komora bezechowa (bezodbiciowa) to pomieszczenie skonstruowane specjalnie do pomiarów akustycznych, tak aby symulować warunki pola swobodnego. W tym celu wszystkie ściany komory bezechowej pokryte są materiałami pochłaniającymi. Materiały pochłaniające w komorach bezechowych zwykle mają postać ostrych, długich klinów wykonanych z wełny mineralnej, waty szklanej lub pianki akustycznej. Najczęściej spotyka się kliny w kształcie, który opracował Leo Beranek na Harvardzie w latach 40. XX wieku. Ponieważ ustroje pochłaniające muszą pokrywać także podłogę pomieszczenia, to zazwyczaj w komorze bezechowej rozciągnięta jest siatka, po której można się wewnątrz poruszać. Oprócz wysokiego pochłaniania dźwięku przez ściany, drugim kluczowym wymaganiem jest wysoka izolacyjność komory, aby dźwięki z zewnątrz nie zakłócały pomiarów. Komory bezechowe mają szeroki zakres zastosowań. W szczególności są wykorzystywane do badania promieniowania źródeł dźwięku (na przykład częstotliwościowych charakterystyk przenoszenia głośników i zestawów głośnikowych) oraz do badań psychoakustycznych.