To, co obserwujemy na filmie, to proces rekultywacji zdegradowanych terenów w okolicach wioski Pembamoto, położonej w Tanzanii, w ichniejszym województwie mazowieckim, centralnym regionie kraju. Mimo że okolica ta jest sucha i półpustynna, nie przypomina ona saharyjskiej pustyni z wydmami i diunami. Opady deszczu występują okresowo, głównie w czasie pory deszczowej od grudnia do kwietnia, są krótkotrwałe, ale bardzo intensywne. To powoduje nagłe lokalne powodzie, podczas których woda szybko spływa i nie jest wchłaniana przez glebę. Wykopane zagłębienia mają na celu zatrzymywanie wody po takich gwałtownych opadach głębiej w glebie, co umożliwia przetrwanie roślinności w okresie suszy. Degradacja tych obszarów wynika głównie z rozwoju rolnictwa, w tym wypasu zwierząt. Stanowi to jedzenie dla "głodującej Afryki", dostosowane do tamtejszego klimatu. "Ekologiczność" tego rozwiązania można porównać do sadzenia sadzonek na obszarach europejskich lasów po wyrębie drzew. To wykorzystanie podobnych zjawisk ekologicznych. Choć to rozwiązanie jest godne pochwały i przynosi korzyści, jest ono wbrew naturalnym procesom, podobnie jak medycyna.