@Reinert: Pełna zgoda.

@Reinert: Ewidentnie nie rozumiesz życia. Chłopie to właśnie jest pełnia życia. Myślisz że śmierć coś znaczy ? Nic. Każdy umrze. Tylko że ty przeżyjesz na wkurwie te 60-80 lat i zajmując się wkurwianiem na politykę. A on będzie może i tak 40 lat żył pełnią życia i umrze gdzieś w wypadku. Ale on przeżyje takie doświadczenia że wśród 1000 takich ty nawet 1 nie przeżyjesz przez całe swoje życie. A potem się po śmierci okaże że wciąż masz świadomość, wciąż istniejesz a dałeś się tak zmanipulować i zniewolić w wiarę że cokolwiek czym się przejmowałeś że jest istotne. Że całe życie ci przemkneło, Tak naprawdę nie żyłeś a walczyłeś ze swoimi lękami i niepewnością swojej sytuacji.

@lg1500: Zawsze świat zmieniały jednostki. Nigdy masy. Jednostki sterują masami. Myślę, że jednak tych kilka osób, które zmieniło bieg historii przeżyło więcej, niż idiota, który zabił się na motocyklu. Trzeba mieć tylko wiedzę, doświadczenie i znaleźć się we właściwym miejscu o właściwym czasie. Można oczywiście całe życie próbować i nie odnieść żadnego sukcesu, ale wyznaczając sobie ambitny cel, dojdzie się i tak dalej, niż ci, którzy z góry założyli to co jest realne i osiągalne, natomiast Goethe pisał, że nasze marzenia i przeczucia są podświadomymi sygnałami czynów, do których bylibyśmy zdolni, więc trzeba za nimi podążać. Ci za to, którzy wykorzystują tę niesamowitą i niepowtarzalną szansę, jaką jest życie, na jego ryzykowanie i zabicie się bez celu, bez próby ulepszenia otaczającego ich świata, nie tylko nigdy nie przyczynią się do postępu, ale równie dobrze mogliby się nigdy nie urodzić. Nie chcę myśleć o swoim życiu, jako jednej z miliona kropel deszczu, która spadnie i wsiąknie w ziemię, na chwilę błyszcząc tęczą. Moja kropla ma trafić tam, gdzie potrzebne jest życie, ma je wzmocnić i nasycić. Tylko wtedy będzie miała sens. Twoja - zgodnie z tym co napisałeś - może paść na asfalt i odparować, by ponownie spać w to samo miejsce milion razy. Nie zamierzam być bezwartościowym mgnieniem przypadku. Potrafię decydować o czasie, który został mi dany i cenię go ponad wszystko, bo może to być jedyny moment, kiedy istnieje. Śmierć może być ostateczna, a skoro tak, to marnowanie życia jest wyrazem choroby psychicznej.

@Reinert: Jakby śmierć była ostateczna to życie i tak nie ma najmniejszego znaczenia bo po nim nawet nie będzie w tobie śladu po tym że wogóle żyłeś. Ale to tylko durny straszak na ludzi odciętych od swojego wnętrza. W rzeczywistości śmierć to tylko zmiana, ty nie jesteś fizycznym ciałem i nigdy nie byłeś to tylko kreacja przez którą się przejawiasz. Doświadczałeś już nieskończonych przemian kreacji, zapominałeś kim jesteś jak teraz, budziłeś się. Gubiłeś, odnajdywałeś. A w tej chwili jesteś mocno zagubiony w cyklu ziemskim reinkranacji. A te zagubienie jest utkanę z sieci pajęczej lęków i strachów. To wszytko piszę z doświadczenia bo się za tego życia przebudziłem, przypomniałem kim/czym jestem i jestem tutaj w niewielkim procencie, większośc mojej świadomości jest rozlana po przeróżnych planach. Mógłbym umrzeć i teraz i nie wywołuje to we mnie lęku ani niewiele by zmieniło bo już jestem wolny.

@lg1500: Miałem napisać, że najwyraźniej nie czytałeś Herberta "(...) zbudowałem sobie pomnik ze spiżu", ale pojechałeś taką szurnią, że nie ma chyba sensu dalej rozmawiać.

@Reinert: Za dużo poziomów masz do odrzucenia tego z czym się utożsamiasz żebyś mógł zahaczyć o zrozumienie tego co pisze. Królicza nora jest głęboka a ludzkość jest na jej dnie więc spoko przyjdzie twój czas.